Suriname!
Blijf op de hoogte en volg Mike en Mikki
27 Februari 2014 | Suriname, Paramaribo
Daar is ie dan!
Onze eerste update van onze reis door Zuid-Amerika!
Inmiddels zijn we alweer 3 weken weg, dus tijd om jullie even mee te laten genieten.
Na een prima vlucht van ruim 9u, zetten we onze eerste stap op Zuid-Amerikaanse grond.
In Suriname wel te verstaan.
En het eerste wat opvalt, hoe cliché misschien het ook is, snelheid en efficiëntie zijn geen sterke kanten van Surinamers! Alleen de douane duurde al 1,5u!
Afijn, een paar uur en een taxirit later, arriveerden we bij ons onderkomen van de eerste 5 dagen.
Guesthouse Zin in het centrum van Paramaribo hangt van verval aan elkaar, maar wat een topplekje!
Het is uiteindelijk onze basis geworden tijdens ons verblijf in Suriname, waar we na elke trip terugkeerden voor een verfrissende duik in het zwembad of een normaal bed.
Onze eerste paar dagen in Paramaribo hebben we vooral besteed aan het plannen van onze trips en de stad verkennen.
De eerste trip die op de planning stond was dolfijnen spotten in de Suriname rivier.
Niet die grote grijze, maar kleine roze.
Heel even leek het alsof we ze niet zouden gaan zien, maar op het allerlaatste zwommen ze toch nog voor onze boot uit! En dat maakte de hele boottocht toch weer waard, aangezien we zeiknat, verbrand en lek waren gestoken door muggen.
Maar we hebben wel wilde dolfijnen gezien!!!
Uiteraard moesten we ook Paramaribo zelf bekijken, dus gewapend met onze ANWB reisgids en zonnebrand trokken we langs de bezienswaardigheden.
De stad is bij vlagen mooi, maar het is opvallend hoeveel van de stad vervallen is.
De koloniale huizen en gebouwen uit de binnenstad staan op de UNESCO werelderfgoed lijst, maar er wordt duidelijk weinig aan gedaan op dat plekje te behouden.
Uitzonderingen zijn de houten kathedraal, de moskee en Fort Zeelandia.
Vooral dat laatste was een interessant stukje geschiedenis en het was indrukwekkend om op de plek te staan, waar op 8 december 1982, 15 mannen zonder proces zijn vermoord.
De volgende trip op onze planning was Bigi Pan, wat letterlijk 'groot meer' betekent.
Dus hebben we onze backpacks bij het hostel achter gelaten en zijn we op de 'gewone' bus naar Nieuw Nickerie gestapt.
Je moet je even voorstellen dat de gewone bus in Suriname, voor ons, niet zo heel gewoon is.
4, 5u onderweg over een weg met afwisselend zand en asfalt, veel mensen en zonder airco, zorgde bij ons voor enige hilariteit. God we are far from home!
Eenmaal aangekomen en ingecheckt in Nickerie kwamen we al snel tot de conclusie dat deze stad saai is, extreem saai zelfs.
Maar de volgende ochtend vertrokken we naar Bigi Pan, wat je ook best Bigi Swamp kan noemen.
En ook dit was de trip waard, want het leek wel een sprookje.
8km lang vaar je tussen de jungleachtige begroeiing door, waar je hoofd van links naar rechts schiet om alles te zien. Vogels, bloemen, vlinders, aapjes, van alles!
Uiteindelijk vaar je op het grote meer, waar we zelfs midden op het meer konden lunchen!
Wat voor ons de trip helemaal maakte, waren onze medereizigers. Bioloog Bert en zijn vrouw, waren fanatieke vogelaars en gingen helemaal op in alle vogels, waarvan wij de namen allang weer vergeten zijn.
Één vogel weten we dan nog wel, de uitzonderlijke Rode Ibis. Speciale vogel die zijn knalrode kleur verkrijgt door het eten van garnalen, best cool om te spotten.
De terugreis van Nickerie naar Paramaribo bestond uit een fantastisch gesprek met een dame van 80 met 10 kinderen, waarvan we alleen maar goede raad en adviezen kregen voor een gelukkig leven! 'Het geld dat je vandaag verbrast heb je morgen nodig.'
Na onze moeras ervaring op Bigi Pan, kwam het echte werk.
Een 3-daagse trip naar de jungle van Suriname.
Vanaf ons guesthouse in Paramaribo werden we opgehaald om de weg naar het binnenland helemaal af te rijden. Leuke ervaring , want de weg houdt letterlijk op in het dorp Atjoni.
Hier stapten we over op een korjaal (een boot gemaakt van een enkele boomstam) om over de rivier verder te varen naar onze slaapplaats Isadou.
Dit is een eiland midden in de Suriname rivier waar een inheems stel een soort resort is begonnen.
Bij resort moet je niet denken aan een vijfsterren hotel, de luxe kwam hier tot een bed met klamboe en een eigen douche en toilet.
Maar juist zonder luxe was deze plek fantastisch. Overal waar je keek, jungle!
Ook mooi om te zien hoe mensen in de jungle nog leven, een vreemde mengeling tussen modern en traditioneel (mobiele telefoons en koken op een klein vuurtje buiten je hut). Leuk was de dorpswandeling zeker.
Voor Mik nam het enthousiasme iets af toen de avond viel en de vogelspinnen werden gespot, in een boom, vlakbij de hut waar we sliepen. Mike vond het aan de andere kant geweldig..!
Dus de nacht was wat onrustig aan haar kant, maar de volgende dag was al snel alles goed, want het was Valentijnsdag! Weinig mensen die kunnen zeggen dat ze die dag op date in de jungle zijn geweest!
De jungle hike die we kregen was mooi, indrukwekkend en interessant, zoals info over medicinale planten.
De inheemse volken (Saramaccanen en indianen) maken nog steeds veel gebruik van het oerwoud. Voedsel, vervoer en medicijnen worden dagelijks uit dit machtige gebied vervaardigd en is de grootste bron van inkomsten.
Helaas kwam deze trip ook ten einde en na middagje vissen, een lang gesprek met onze gids Randy, Mike's haar in vlechtjes en overheerlijk eten, vertrokken we de volgende dag vanuit dit kleine paradijsje naar onze bestemming die we via Couchsurfing hadden gevonden.
Palulu Eco Camping wordt gerund door de Nederlandse Iris en haar Surinaamse vriend Donovan.
Via internet hadden we contact gezocht en konden we gratis verblijven in ruil voor het doen van klusjes.
Erg benieuwd waren we naar deze camping, voornamelijk hoever hun 'eco' idee ging.
Nou, daar zijn we wel achtergekomen.
Bizar hoe mensen bewust kiezen om primitief te leven.
Onze hut bestond uit een dak, twee muurtjes, twee hangmatten en een vloer van zand. Nauwelijks elektriciteit en douchen werd gedaan in een kreek (fyi; waar ook anaconda's en piranha's voorkwamen).
De klusjes waren ook niet echt gemakkelijk.
In eerste instantie leek het nog leuk om een wandelroute uit te zetten voor de camping, maar na ruim 4u lopen in de bloedhitte van de Surinaamse savanne, verdwalen en zeiknat te regenen, waren we het goed zat. Helaas moesten we de volgende dag de route gewoon afmaken.
Als variatie op de 3e dag leek het wel een goed idee om een hut af te breken, maar ook dit was zwaar werk in de hitte. Gaaf was wel dat je er veel dieren kon spotten, zoals een slang!
Uiteindelijk waren we blij om terug te zijn in het guesthouse met een normale douche en een normaal bed.
Onze laatste onderneming was er eentje waar we heel erg naar uitkeken.
Zeeschildpadden die hun eieren op het strand komen leggen!
Voor deze laatste trip vertrokken we naar Albina, tegen de grens met Frans-Guyana, waar we met een bootje naar de tropische stranden van Suriname werden gebracht.
Echter was dit niet een rustig tochtje over een kabbelende rivier, maar meer de categorie storm op zee in een reddingssloep.
Dus weer zeiknat kwamen we aan bij het dorp Galibi, waar we de nacht door zouden brengen en naar de schildpadden gingen kijken. Gelukkig was het wel een heel erg mooi strandje en ook kregen we een wandeling door een dorp van Indianen.
Na het eten stapten we met de groep in onze reddingsboot om de dames te spotten.
Na wat een eeuwigheid leek in de boot gingen we eindelijk aan land en inderdaad, there they were!
Zo vet om te zien hoe zo een oerbeest heel voorzichtig haar eitjes legt!
De dame die wij hebben gezien was van kop tot staart zo'n 1.50m en woog ongeveer 400kg. Ze leggen 80 tot 150 eieren per keer, waarvan misschien maar 1 uiteindelijk volwassen wordt.
Zo bijzonder om daar op een strandje te hebben staan kijken!!
De volgende dag hebben we nog even voet op Europese bodem gezet, tijdens een wandelingetje door Saint-Laurent in Frans Guyana. En dat je in Europa was merkte je ook meteen aan alle prijzen (in euro's).
Beetje jammer en ook de regen verpestte het een beetje voor ons.
Onze laatste twee dagen in Paramaribo hebben we geheel in stijl (lees; lui zijn!) doorgebracht.
Heerlijk een beetje hangen aan het zwembad en 's avonds heerlijk eten met Lynne bij een Javaanse warung.
Suriname was een fantastische ervaring, ondanks af en toe wat tegenvallertjes.
De mensen zijn vriendelijk, het eten is goed en bovenal het land is echt heel erg mooi. Check de foto´s!
Switi Sranang bedankt! Op naar Brazilië!
Xxx
Mike en Mik
Onze eerste update van onze reis door Zuid-Amerika!
Inmiddels zijn we alweer 3 weken weg, dus tijd om jullie even mee te laten genieten.
Na een prima vlucht van ruim 9u, zetten we onze eerste stap op Zuid-Amerikaanse grond.
In Suriname wel te verstaan.
En het eerste wat opvalt, hoe cliché misschien het ook is, snelheid en efficiëntie zijn geen sterke kanten van Surinamers! Alleen de douane duurde al 1,5u!
Afijn, een paar uur en een taxirit later, arriveerden we bij ons onderkomen van de eerste 5 dagen.
Guesthouse Zin in het centrum van Paramaribo hangt van verval aan elkaar, maar wat een topplekje!
Het is uiteindelijk onze basis geworden tijdens ons verblijf in Suriname, waar we na elke trip terugkeerden voor een verfrissende duik in het zwembad of een normaal bed.
Onze eerste paar dagen in Paramaribo hebben we vooral besteed aan het plannen van onze trips en de stad verkennen.
De eerste trip die op de planning stond was dolfijnen spotten in de Suriname rivier.
Niet die grote grijze, maar kleine roze.
Heel even leek het alsof we ze niet zouden gaan zien, maar op het allerlaatste zwommen ze toch nog voor onze boot uit! En dat maakte de hele boottocht toch weer waard, aangezien we zeiknat, verbrand en lek waren gestoken door muggen.
Maar we hebben wel wilde dolfijnen gezien!!!
Uiteraard moesten we ook Paramaribo zelf bekijken, dus gewapend met onze ANWB reisgids en zonnebrand trokken we langs de bezienswaardigheden.
De stad is bij vlagen mooi, maar het is opvallend hoeveel van de stad vervallen is.
De koloniale huizen en gebouwen uit de binnenstad staan op de UNESCO werelderfgoed lijst, maar er wordt duidelijk weinig aan gedaan op dat plekje te behouden.
Uitzonderingen zijn de houten kathedraal, de moskee en Fort Zeelandia.
Vooral dat laatste was een interessant stukje geschiedenis en het was indrukwekkend om op de plek te staan, waar op 8 december 1982, 15 mannen zonder proces zijn vermoord.
De volgende trip op onze planning was Bigi Pan, wat letterlijk 'groot meer' betekent.
Dus hebben we onze backpacks bij het hostel achter gelaten en zijn we op de 'gewone' bus naar Nieuw Nickerie gestapt.
Je moet je even voorstellen dat de gewone bus in Suriname, voor ons, niet zo heel gewoon is.
4, 5u onderweg over een weg met afwisselend zand en asfalt, veel mensen en zonder airco, zorgde bij ons voor enige hilariteit. God we are far from home!
Eenmaal aangekomen en ingecheckt in Nickerie kwamen we al snel tot de conclusie dat deze stad saai is, extreem saai zelfs.
Maar de volgende ochtend vertrokken we naar Bigi Pan, wat je ook best Bigi Swamp kan noemen.
En ook dit was de trip waard, want het leek wel een sprookje.
8km lang vaar je tussen de jungleachtige begroeiing door, waar je hoofd van links naar rechts schiet om alles te zien. Vogels, bloemen, vlinders, aapjes, van alles!
Uiteindelijk vaar je op het grote meer, waar we zelfs midden op het meer konden lunchen!
Wat voor ons de trip helemaal maakte, waren onze medereizigers. Bioloog Bert en zijn vrouw, waren fanatieke vogelaars en gingen helemaal op in alle vogels, waarvan wij de namen allang weer vergeten zijn.
Één vogel weten we dan nog wel, de uitzonderlijke Rode Ibis. Speciale vogel die zijn knalrode kleur verkrijgt door het eten van garnalen, best cool om te spotten.
De terugreis van Nickerie naar Paramaribo bestond uit een fantastisch gesprek met een dame van 80 met 10 kinderen, waarvan we alleen maar goede raad en adviezen kregen voor een gelukkig leven! 'Het geld dat je vandaag verbrast heb je morgen nodig.'
Na onze moeras ervaring op Bigi Pan, kwam het echte werk.
Een 3-daagse trip naar de jungle van Suriname.
Vanaf ons guesthouse in Paramaribo werden we opgehaald om de weg naar het binnenland helemaal af te rijden. Leuke ervaring , want de weg houdt letterlijk op in het dorp Atjoni.
Hier stapten we over op een korjaal (een boot gemaakt van een enkele boomstam) om over de rivier verder te varen naar onze slaapplaats Isadou.
Dit is een eiland midden in de Suriname rivier waar een inheems stel een soort resort is begonnen.
Bij resort moet je niet denken aan een vijfsterren hotel, de luxe kwam hier tot een bed met klamboe en een eigen douche en toilet.
Maar juist zonder luxe was deze plek fantastisch. Overal waar je keek, jungle!
Ook mooi om te zien hoe mensen in de jungle nog leven, een vreemde mengeling tussen modern en traditioneel (mobiele telefoons en koken op een klein vuurtje buiten je hut). Leuk was de dorpswandeling zeker.
Voor Mik nam het enthousiasme iets af toen de avond viel en de vogelspinnen werden gespot, in een boom, vlakbij de hut waar we sliepen. Mike vond het aan de andere kant geweldig..!
Dus de nacht was wat onrustig aan haar kant, maar de volgende dag was al snel alles goed, want het was Valentijnsdag! Weinig mensen die kunnen zeggen dat ze die dag op date in de jungle zijn geweest!
De jungle hike die we kregen was mooi, indrukwekkend en interessant, zoals info over medicinale planten.
De inheemse volken (Saramaccanen en indianen) maken nog steeds veel gebruik van het oerwoud. Voedsel, vervoer en medicijnen worden dagelijks uit dit machtige gebied vervaardigd en is de grootste bron van inkomsten.
Helaas kwam deze trip ook ten einde en na middagje vissen, een lang gesprek met onze gids Randy, Mike's haar in vlechtjes en overheerlijk eten, vertrokken we de volgende dag vanuit dit kleine paradijsje naar onze bestemming die we via Couchsurfing hadden gevonden.
Palulu Eco Camping wordt gerund door de Nederlandse Iris en haar Surinaamse vriend Donovan.
Via internet hadden we contact gezocht en konden we gratis verblijven in ruil voor het doen van klusjes.
Erg benieuwd waren we naar deze camping, voornamelijk hoever hun 'eco' idee ging.
Nou, daar zijn we wel achtergekomen.
Bizar hoe mensen bewust kiezen om primitief te leven.
Onze hut bestond uit een dak, twee muurtjes, twee hangmatten en een vloer van zand. Nauwelijks elektriciteit en douchen werd gedaan in een kreek (fyi; waar ook anaconda's en piranha's voorkwamen).
De klusjes waren ook niet echt gemakkelijk.
In eerste instantie leek het nog leuk om een wandelroute uit te zetten voor de camping, maar na ruim 4u lopen in de bloedhitte van de Surinaamse savanne, verdwalen en zeiknat te regenen, waren we het goed zat. Helaas moesten we de volgende dag de route gewoon afmaken.
Als variatie op de 3e dag leek het wel een goed idee om een hut af te breken, maar ook dit was zwaar werk in de hitte. Gaaf was wel dat je er veel dieren kon spotten, zoals een slang!
Uiteindelijk waren we blij om terug te zijn in het guesthouse met een normale douche en een normaal bed.
Onze laatste onderneming was er eentje waar we heel erg naar uitkeken.
Zeeschildpadden die hun eieren op het strand komen leggen!
Voor deze laatste trip vertrokken we naar Albina, tegen de grens met Frans-Guyana, waar we met een bootje naar de tropische stranden van Suriname werden gebracht.
Echter was dit niet een rustig tochtje over een kabbelende rivier, maar meer de categorie storm op zee in een reddingssloep.
Dus weer zeiknat kwamen we aan bij het dorp Galibi, waar we de nacht door zouden brengen en naar de schildpadden gingen kijken. Gelukkig was het wel een heel erg mooi strandje en ook kregen we een wandeling door een dorp van Indianen.
Na het eten stapten we met de groep in onze reddingsboot om de dames te spotten.
Na wat een eeuwigheid leek in de boot gingen we eindelijk aan land en inderdaad, there they were!
Zo vet om te zien hoe zo een oerbeest heel voorzichtig haar eitjes legt!
De dame die wij hebben gezien was van kop tot staart zo'n 1.50m en woog ongeveer 400kg. Ze leggen 80 tot 150 eieren per keer, waarvan misschien maar 1 uiteindelijk volwassen wordt.
Zo bijzonder om daar op een strandje te hebben staan kijken!!
De volgende dag hebben we nog even voet op Europese bodem gezet, tijdens een wandelingetje door Saint-Laurent in Frans Guyana. En dat je in Europa was merkte je ook meteen aan alle prijzen (in euro's).
Beetje jammer en ook de regen verpestte het een beetje voor ons.
Onze laatste twee dagen in Paramaribo hebben we geheel in stijl (lees; lui zijn!) doorgebracht.
Heerlijk een beetje hangen aan het zwembad en 's avonds heerlijk eten met Lynne bij een Javaanse warung.
Suriname was een fantastische ervaring, ondanks af en toe wat tegenvallertjes.
De mensen zijn vriendelijk, het eten is goed en bovenal het land is echt heel erg mooi. Check de foto´s!
Switi Sranang bedankt! Op naar Brazilië!
Xxx
Mike en Mik
-
27 Februari 2014 - 17:51
Sandra:
Wow!
Wat een begin van jullie reis.
Hoop dat Brazilie ook zo wordt.
Veel plezier. xxxx mama -
28 Februari 2014 - 09:10
Joyce Peters:
Super wat jullie al gezien en gedaan hebben. Leuk geschreven en ben benieuwd naar jullie verslag straks over Brazilië. Heel veel plezier daar. Groetjes uit Velserbroek. -
28 Februari 2014 - 09:47
Joyce Peters:
wat ontzettende mooie foto's!!!!!Heel leuk om zo jullie reis een beetje mee te maken. Ga zo door! -
01 Maart 2014 - 11:31
Grietje:
Nou,nou poepjes.....
Een heel spul kiccccckkkkkeeeee zeg.
Gaaf verhaal en ook echt geback-packed met de camping met klusjes enzo.
Op naar Brazillllleee.
Have fun and....be carefullll !!!!
xxxx
-
01 Maart 2014 - 18:56
Ome Wim Tante Adrie:
Leuk om zo met jullie mee te reizen
Let goed op elkaar.
Groetjes uit Putte -
02 Maart 2014 - 09:58
Theo:
Leuk verhaal jongens! Alweer een hoop gezien. Grappig hoe jullie "gecampeerd" hebben!
Mooie foto's van de jungle hoor. Lekker spinnetje Mike!!!
Heel veel plezier in Brrrasilll.
Dikke kus!!! -
02 Maart 2014 - 17:48
Bas Heijstek:
Mooie ervaring voor jullie, geniet met volle teugen, leuk geschreven en prachtige foto's.
Opa Bas. -
03 Maart 2014 - 16:01
Maarten:
Twee lettergrepen: JAAAA-LOEEEERRSSSSS!!!! -
04 Maart 2014 - 08:51
Ome Ruud:
Bon dia Guy's !
Dank voor super relaas over eerste weken. Het is goed van jullie te horen.
Nu lekker chillen aan de Braziliaanse kust.
Veel plezier en pas goed op !
Abrazzos, Ruud. -
06 Maart 2014 - 21:40
Kitty:
"Vind ik leuk"! ;-)
Ik krijg bij dit verhaal een soort Jungle Book gevoel! hihihi... Lijkt mij een geweldige ervaring allemaal. Leuk om te lezen. Lekker blijven genieten en tot het volgende reisverslag wat ik vast weer met veel plezier zal lezen.
Liefs van je/jullie "tante"
-
07 Maart 2014 - 14:20
Kenneth:
:))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
