Naar de hoogste hoofdstad ter wereld!
Blijf op de hoogte en volg Mike en Mikki
11 Juni 2014 | Bolivia, La Paz
Hola!!
Na onze ervaringen op de zoutvlakte en de bijbehorende kou, werd het tijd om weer wat warmte op te zoeken in de lager gelegen gebieden van Bolivia.
Nadat we afscheid hadden genomen van onze tourguide in Uyuni, vertrokken we met de bus naar Potosi. Ooit was dit de rijkste stad ter wereld door de talloze zilvermijnen in de omgeving. Nu heeft het alleen nog maar de twijfelachtig eer de hoogste stad ter wereld te zijn, aangezien de zilverwinning al lang geen geld meer oplevert.
De stad heeft een droevige uitstraling en behalve mijnen voor je lol opblazen met dynamiet, is er voor travelers weinig te doen.
Dus werd de keuze al snel gemaakt om door te karren naar de studentenstad Sucre en samen met onze nieuwgemaakte vrienden Nicky en Callum en Griffin sprongen we in een taxi voor een hachelijk ritje naar de bruisende studentenstad.
Omdat we pas laat in de avond aankwamen moesten we de volgende dag veel regelen. Bankzaken, hoge wasnood (alles zat nog onder het zout en stof) etc.
Na een dagje van de lavanderia naar het internetcafé en de supermarkt te zijn gelopen, was het tijd voor een welverdiend borreltje.
We hadden afgesproken met het Engelse stel en onze Yankee friend in, jawel, een Nederlandse kroeg!
En deze avond gaat zeker in de boeken als bijzonder hilarisch! Happy hour is hip in deze stad en dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Al snel draaide de gesprekken op vreemde onderwerpen uit, zoals het wel of niet scheren van je baard, vrouwen tegen de mannen, wat tranen van het lachen opleverde. Na een goede dosis mojito's, rum-cola's en andere vreemde drankjes met onmogelijke namen; time to hit the dance floor!
En hoe! De gringo's tussen de locals en samen allemaal los. Helaas leverde Griffin zijn tactiek weinig succes op... Toen de kroeg sloot zijn we met z'n alle in de taxi gesprongen en naar een discotheek gereden om door te knallen op de muziek! Toen in de late uurtjes de locals wat opdringerig werden zijn we maar naar huis gewaggeld.
De volgende dag met een licht wiebelig hoofd de stad ingelopen, aangezien we behoorlijk wat herrie hoorde. Op het plein van Sucre kwamen we terecht in een grote parade wat de repetitie bleek te zijn voor de grote parade van de volgende dag, op 25 mei.
We vroegen ons al af waarom alle pleinen 25 de mayo heette; onafhankelijksdag dus! Nadat we alle schoolkinderen langs hadden zien komen zijn we naar de lokale markt gegaan om wat te eten.
Een super grote markt waar je werkelijk alles kan kopen! Wij zijn tussen de Bolivianen op een bankje gedoken waar we voor €3,- met z'n tweeën voor-, hoofd en nagerecht gegeten hebben! Ideaal dus! Na een vers fruitsapje hebben ook wij de finale van de Champions League gekeken. In de avond zijn we lekker bij de Mexicaan uit eten geweest :)
En toen was het dus 25 mei. Precies 200 jaar onafhankelijk van de Spanjaarden. Veel naar de parades gekeken waar we de president en de vice-president gespot hebben.
In de middag zijn we het bergje op naar een uitzicht punt gelopen. Mooi uitzicht van de stad tussen de bergen. Daar zijn we in een hangstoel even weggedommeld met het zonnetje op onze koppies!
De bitterballen die we 's avonds probeerden vielen toch wat tegen trouwens...
En het feesten in Sucre houdt maar niet op! Op de dag van ons vertrek werd de voetbalclub van Sucre nog even gehuldigd als landskampioen, met alle gekkigheid die daar bij hoort!
Al met al was Sucre een enorm succes voor ons, maar we gaan weer verder.
Onze volgende bestemming in Bolivia was Samaipata, een gringo hub met veel gezellige barretjes en hostels, zo lazen wij in de Lonely Planet.
Dus wij vol goede moed op de bus naar dit ideale plekje, waar wij 's morgens om half vier uit de bus geschopt werden. Top!
Gelukkig hadden we van te voren een hostel geboekt, waar we na een paar keer hard aanbellen werden binnengelaten om nog een paar uurtjes van een warm bedje te kunnen genieten.
Uitgeslapen en enthousiast gingen we de volgende ochtend op pad in het dorp.
Geen succes.
Op een bezoekje aan een Inca ruïne buiten het dorp, was er echt niks te doen of te zien.
Dus uiteindelijk maar de taxi gepakt naar de ruïne, wat best nog wel even interessant was om te zien. In een uurtje liep je er omheen, maar er was veel te zien en tussen de bergmist door waren er schitterende uitzichten.
De volgende dag zijn we snel vertrokken uit het niet zo ideale dorpje en naar de grote stad gesjeesd met een taxichauffeur die een nieuwe carrière als coureur ambieerde.
In Santa Cruz was het eerste wat opviel het warmere weer, waar we heel blij mee waren. Eindelijk even geen 20 lagen over elkaar heen.
Het tweede wat opviel was dat ook deze stad niet zo veel te bieden had. Hoewel het een van de grootste steden van Bolivia is, viel er behalve het plein weinig te zien.
Het leukste waren de tamme toekans in het hostel.
Oh ja, en dat Mike zomaar even een piercing liet zetten in zijn oor! Souveniertje uit Bolivia.
Na Santa Cruz was onze volgende bestemming het zonnige Cochabamba, waar we eindelijk weer eens even aan ons kleurtje konden werken in de tuin van ons hostel. Werd wel weer tijd! Het moet natuurlijk wel lijken alsof we weg zijn geweest.
De stad zelf staat bekend om haar enorme markt in het centrum en het Jezusbeeld op de berg. Het beeld hebben we even gelaten voor wat het was, maar de markt was een dagje uit.
De kraampjes, stalletjes, hallen en mensen namen meerdere straatblokken in beslag en verkochten alles van tupperware bakjes tot lama sjaals en taarten. Vooral bij de taarten keken we onze ogen uit. In alle soorten, maten en kleuren zijn we ze tegen gekomen.
Al dat struinen en slenteren maakte ons hongerig en als toppunt van de dag hebben we pizza uit een rijdend oventje op straat gegeten, tussen de auto's en minibusjes in.
Onze laatste stop in Bolivia was de hoofdstad, La Paz. Volledig op de bonnefooi kwamen we aan in de hoogste hoofdstad ter wereld. Bij aankomst werden we verwend door een fenomenaal uitzicht! Van boven op de berg reden we de stad in, echt mooi om een grote stad in een vallei te zien liggen.
Gelukkig is downtown La Paz het gringo centrum en werden we doodgegooid met hostels en hotels. Dus in plaats van een hostel een hotel dit keer! Voor een zacht prijsje dat wel. Na een mega pizza hebben we eindelijk weer eens van een hete douche genoten.
De volgende dag hebben we de hele ochtend door de stad gebanjerd, waarbij we meerdere marktjes en super veel toeristenwinkeltjes bezocht hebben. Lama kleding voor onszelf gescoord!
's Middags zijn we op een free walking tour gegaan door de stad met onderweg een demo van Boliviaanse muziek, een heerlijk vers vruchtensapje en een schitterend uitzicht(!) over de stad ergens hoog op een berg.
En dat hoge viel even tegen zeg! La Paz bestaat uit duizenden trapjes en steile straatjes, zolang je naar beneden gaat geen probleem, maar naar boven... We leken wel 80!
Komt gedeeltelijk door de ijle lucht op die hoogte, maar ook door ons gebrek aan conditie. Alleen maar in bussen zitten doet ons geen goed!
Gelukkig konden we wat aan onze conditie werken tijdens de lokale toeristentrip. Het downhill mountainbiken van de Death Road.
Even wat feitjes.
De Death Road is ongeveer 65km lang en daalt vanaf de hoogte van La Paz, naar de jungle stad Coroico, 3300m lager (per kilometer daalt de weg 19,5m af). Ravijnen zijn op z'n minst 600m diep (maar ook veel meer) en de weg is maximaal 3.2m breed. Vroeger was dit de hoofdweg van La Paz naar Coroico en tot 2006 eiste deze weg 200 tot 300 levens per jaar, vooral door ongelukken met bussen en vrachtwagens.
En ja, dan is het natuurlijk leuk om daar met je fietsje vanaf te crossen. Dus in vol ornaat stapten we op onze bikes om ons leven te riskeren.
De eerste 20km die we aflegden, ging over asfalt met een snelheid van ongeveer 60km per uur.
De omgeving was bizar, als je tijd had om te kijken, machtige bergen, prachtige valleien en onwijze afgronden! En dat was nog niet de echte Death Road, die kwam daarna.
Een smal zand-/steenweggetje met veel bochten en steil naar beneden, en ohja, de afgronden natuurlijk. Maar het was het allemaal waard! We begonnen boven de wolken waar de besneeuwde bergtoppen nog boven uit staken. Het landschap veranderde van koud naar tropisch en we fietsen onder watervallen door, tussen de vlinders en langs mooie flora!
Gas op die lolly en gaan met die banaan! Gelukkig hadden we een goede gids, al kon die niet voorkomen dat Mike een salto maakte en vol op zijn helm klapte. Maar de schade viel mee dus het laatste stukje richting het stadje was ontspannen. Als beloning hebben we een biertje aan het zwembad gedronken.
Die avond waren we wel kapot want met een conditie van een luiaard op bijna 5000m hoogte fietsen is toch niet niks. Dus na een laatste biertje voldaan ons bed in.
En toen was het al de laatste dag in Bolivia! Even een relax dagje, ijsje gegeten op het centrale plein en lama-lasagne als avondmaal.
Bolivia was een mooie ervaring omdat de cultuur hier echt veranderde van Westers naar bolhoedjes en vlechten, omdat het schitterende natuur heeft en vooral omdat alles echt spotgoedkoop is! Maar nu is het tijd voor... Peru!
Check onze leuke foto's en laat een leuke reactie voor ons achter :)
Liefs,
Mike & Mik
Na onze ervaringen op de zoutvlakte en de bijbehorende kou, werd het tijd om weer wat warmte op te zoeken in de lager gelegen gebieden van Bolivia.
Nadat we afscheid hadden genomen van onze tourguide in Uyuni, vertrokken we met de bus naar Potosi. Ooit was dit de rijkste stad ter wereld door de talloze zilvermijnen in de omgeving. Nu heeft het alleen nog maar de twijfelachtig eer de hoogste stad ter wereld te zijn, aangezien de zilverwinning al lang geen geld meer oplevert.
De stad heeft een droevige uitstraling en behalve mijnen voor je lol opblazen met dynamiet, is er voor travelers weinig te doen.
Dus werd de keuze al snel gemaakt om door te karren naar de studentenstad Sucre en samen met onze nieuwgemaakte vrienden Nicky en Callum en Griffin sprongen we in een taxi voor een hachelijk ritje naar de bruisende studentenstad.
Omdat we pas laat in de avond aankwamen moesten we de volgende dag veel regelen. Bankzaken, hoge wasnood (alles zat nog onder het zout en stof) etc.
Na een dagje van de lavanderia naar het internetcafé en de supermarkt te zijn gelopen, was het tijd voor een welverdiend borreltje.
We hadden afgesproken met het Engelse stel en onze Yankee friend in, jawel, een Nederlandse kroeg!
En deze avond gaat zeker in de boeken als bijzonder hilarisch! Happy hour is hip in deze stad en dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Al snel draaide de gesprekken op vreemde onderwerpen uit, zoals het wel of niet scheren van je baard, vrouwen tegen de mannen, wat tranen van het lachen opleverde. Na een goede dosis mojito's, rum-cola's en andere vreemde drankjes met onmogelijke namen; time to hit the dance floor!
En hoe! De gringo's tussen de locals en samen allemaal los. Helaas leverde Griffin zijn tactiek weinig succes op... Toen de kroeg sloot zijn we met z'n alle in de taxi gesprongen en naar een discotheek gereden om door te knallen op de muziek! Toen in de late uurtjes de locals wat opdringerig werden zijn we maar naar huis gewaggeld.
De volgende dag met een licht wiebelig hoofd de stad ingelopen, aangezien we behoorlijk wat herrie hoorde. Op het plein van Sucre kwamen we terecht in een grote parade wat de repetitie bleek te zijn voor de grote parade van de volgende dag, op 25 mei.
We vroegen ons al af waarom alle pleinen 25 de mayo heette; onafhankelijksdag dus! Nadat we alle schoolkinderen langs hadden zien komen zijn we naar de lokale markt gegaan om wat te eten.
Een super grote markt waar je werkelijk alles kan kopen! Wij zijn tussen de Bolivianen op een bankje gedoken waar we voor €3,- met z'n tweeën voor-, hoofd en nagerecht gegeten hebben! Ideaal dus! Na een vers fruitsapje hebben ook wij de finale van de Champions League gekeken. In de avond zijn we lekker bij de Mexicaan uit eten geweest :)
En toen was het dus 25 mei. Precies 200 jaar onafhankelijk van de Spanjaarden. Veel naar de parades gekeken waar we de president en de vice-president gespot hebben.
In de middag zijn we het bergje op naar een uitzicht punt gelopen. Mooi uitzicht van de stad tussen de bergen. Daar zijn we in een hangstoel even weggedommeld met het zonnetje op onze koppies!
De bitterballen die we 's avonds probeerden vielen toch wat tegen trouwens...
En het feesten in Sucre houdt maar niet op! Op de dag van ons vertrek werd de voetbalclub van Sucre nog even gehuldigd als landskampioen, met alle gekkigheid die daar bij hoort!
Al met al was Sucre een enorm succes voor ons, maar we gaan weer verder.
Onze volgende bestemming in Bolivia was Samaipata, een gringo hub met veel gezellige barretjes en hostels, zo lazen wij in de Lonely Planet.
Dus wij vol goede moed op de bus naar dit ideale plekje, waar wij 's morgens om half vier uit de bus geschopt werden. Top!
Gelukkig hadden we van te voren een hostel geboekt, waar we na een paar keer hard aanbellen werden binnengelaten om nog een paar uurtjes van een warm bedje te kunnen genieten.
Uitgeslapen en enthousiast gingen we de volgende ochtend op pad in het dorp.
Geen succes.
Op een bezoekje aan een Inca ruïne buiten het dorp, was er echt niks te doen of te zien.
Dus uiteindelijk maar de taxi gepakt naar de ruïne, wat best nog wel even interessant was om te zien. In een uurtje liep je er omheen, maar er was veel te zien en tussen de bergmist door waren er schitterende uitzichten.
De volgende dag zijn we snel vertrokken uit het niet zo ideale dorpje en naar de grote stad gesjeesd met een taxichauffeur die een nieuwe carrière als coureur ambieerde.
In Santa Cruz was het eerste wat opviel het warmere weer, waar we heel blij mee waren. Eindelijk even geen 20 lagen over elkaar heen.
Het tweede wat opviel was dat ook deze stad niet zo veel te bieden had. Hoewel het een van de grootste steden van Bolivia is, viel er behalve het plein weinig te zien.
Het leukste waren de tamme toekans in het hostel.
Oh ja, en dat Mike zomaar even een piercing liet zetten in zijn oor! Souveniertje uit Bolivia.
Na Santa Cruz was onze volgende bestemming het zonnige Cochabamba, waar we eindelijk weer eens even aan ons kleurtje konden werken in de tuin van ons hostel. Werd wel weer tijd! Het moet natuurlijk wel lijken alsof we weg zijn geweest.
De stad zelf staat bekend om haar enorme markt in het centrum en het Jezusbeeld op de berg. Het beeld hebben we even gelaten voor wat het was, maar de markt was een dagje uit.
De kraampjes, stalletjes, hallen en mensen namen meerdere straatblokken in beslag en verkochten alles van tupperware bakjes tot lama sjaals en taarten. Vooral bij de taarten keken we onze ogen uit. In alle soorten, maten en kleuren zijn we ze tegen gekomen.
Al dat struinen en slenteren maakte ons hongerig en als toppunt van de dag hebben we pizza uit een rijdend oventje op straat gegeten, tussen de auto's en minibusjes in.
Onze laatste stop in Bolivia was de hoofdstad, La Paz. Volledig op de bonnefooi kwamen we aan in de hoogste hoofdstad ter wereld. Bij aankomst werden we verwend door een fenomenaal uitzicht! Van boven op de berg reden we de stad in, echt mooi om een grote stad in een vallei te zien liggen.
Gelukkig is downtown La Paz het gringo centrum en werden we doodgegooid met hostels en hotels. Dus in plaats van een hostel een hotel dit keer! Voor een zacht prijsje dat wel. Na een mega pizza hebben we eindelijk weer eens van een hete douche genoten.
De volgende dag hebben we de hele ochtend door de stad gebanjerd, waarbij we meerdere marktjes en super veel toeristenwinkeltjes bezocht hebben. Lama kleding voor onszelf gescoord!
's Middags zijn we op een free walking tour gegaan door de stad met onderweg een demo van Boliviaanse muziek, een heerlijk vers vruchtensapje en een schitterend uitzicht(!) over de stad ergens hoog op een berg.
En dat hoge viel even tegen zeg! La Paz bestaat uit duizenden trapjes en steile straatjes, zolang je naar beneden gaat geen probleem, maar naar boven... We leken wel 80!
Komt gedeeltelijk door de ijle lucht op die hoogte, maar ook door ons gebrek aan conditie. Alleen maar in bussen zitten doet ons geen goed!
Gelukkig konden we wat aan onze conditie werken tijdens de lokale toeristentrip. Het downhill mountainbiken van de Death Road.
Even wat feitjes.
De Death Road is ongeveer 65km lang en daalt vanaf de hoogte van La Paz, naar de jungle stad Coroico, 3300m lager (per kilometer daalt de weg 19,5m af). Ravijnen zijn op z'n minst 600m diep (maar ook veel meer) en de weg is maximaal 3.2m breed. Vroeger was dit de hoofdweg van La Paz naar Coroico en tot 2006 eiste deze weg 200 tot 300 levens per jaar, vooral door ongelukken met bussen en vrachtwagens.
En ja, dan is het natuurlijk leuk om daar met je fietsje vanaf te crossen. Dus in vol ornaat stapten we op onze bikes om ons leven te riskeren.
De eerste 20km die we aflegden, ging over asfalt met een snelheid van ongeveer 60km per uur.
De omgeving was bizar, als je tijd had om te kijken, machtige bergen, prachtige valleien en onwijze afgronden! En dat was nog niet de echte Death Road, die kwam daarna.
Een smal zand-/steenweggetje met veel bochten en steil naar beneden, en ohja, de afgronden natuurlijk. Maar het was het allemaal waard! We begonnen boven de wolken waar de besneeuwde bergtoppen nog boven uit staken. Het landschap veranderde van koud naar tropisch en we fietsen onder watervallen door, tussen de vlinders en langs mooie flora!
Gas op die lolly en gaan met die banaan! Gelukkig hadden we een goede gids, al kon die niet voorkomen dat Mike een salto maakte en vol op zijn helm klapte. Maar de schade viel mee dus het laatste stukje richting het stadje was ontspannen. Als beloning hebben we een biertje aan het zwembad gedronken.
Die avond waren we wel kapot want met een conditie van een luiaard op bijna 5000m hoogte fietsen is toch niet niks. Dus na een laatste biertje voldaan ons bed in.
En toen was het al de laatste dag in Bolivia! Even een relax dagje, ijsje gegeten op het centrale plein en lama-lasagne als avondmaal.
Bolivia was een mooie ervaring omdat de cultuur hier echt veranderde van Westers naar bolhoedjes en vlechten, omdat het schitterende natuur heeft en vooral omdat alles echt spotgoedkoop is! Maar nu is het tijd voor... Peru!
Check onze leuke foto's en laat een leuke reactie voor ons achter :)
Liefs,
Mike & Mik
-
12 Juni 2014 - 11:31
Theo:
Ziet er weer goed uit jongens.
Dat ritje op de mountainbike had ik wel mee willen doen.Had ik jullie eruit gefietst ha ha.. Gaaf hoor en mooi uitzichten ook.
Leuk ook weer dat jullie die mensen hebben ontmoet en ermee zijn opgetrokken.
Mooie foto's van la Paz. Hoe dat er bij ligt is wel bijzonder.
Ben benieuwd hoe Peru wordt.
Veel plezier maar weer..
Kus en knuffel
Papa -
12 Juni 2014 - 12:22
Corine:
Hebben jullie de heksenmarkt ook nog gezien in La Paz? Met lamafoetussen en zo...? -
12 Juni 2014 - 12:27
Corine:
Oké, eerst foto's kijken, dan vragen stellen ;-). Leuk om al die plekken te zien waar wij jaren geleden ook waren... Niet veel veranderd in die jaren.
-
13 Juni 2014 - 23:59
Sandra:
Zoals gewoonlijk weer een leuk en boeiend verhaal. En prachtige foto's !!!
Morgen de tour naar Machu Picchu, zal ongetwijfeld zeer boeiend zijn.
Letten jullie nu goed op jullie spullen, want het is weer een busreis!
Doe voorzichtig en laat snel iets van jullie horen.
Liefs en dikke kus
Mama
-
19 Juni 2014 - 14:35
Christa:
Jullie hebben weer ontzettend veel leuke dingen gezien en gedaan. Die mountainbike route lijkt me geweldig om te doen en wat een mooie uitzichten. Gelukkig Mike dat je niets van die val hebt over gehouden. kijk uit naar jullie volgende avontuurlijke verhalen. Inmiddels zijn jullie alweer terug uit Machu Picchu en hebben jullie het daar ook fantastisch gehad. Ben benieuwd naar de foto's. Veel plezier verder,let goed op jullie spullen :-p
liefs mama -
24 Juni 2014 - 11:06
Elisa:
Wat een super verhalen! Volgend jaar rond deze tijd zit ik er ook, dus dit is mooi inlezen ;-)
Genieten nog!
Elisa (Bruxelles) -
01 Juli 2014 - 17:27
Grietje:
Lekker snelle reactie sorry iets met de computer enzo
Maar weer een top verhaal zeg en gelukkig is het niet alleen biertje drinken en marktje lopen.....
Nee jullie hebben je kranig gedragen daar op de fiets toch ff wat anders dan ons platte landje.
Keep it cool en tot horens...
xxxxxx -
01 Juli 2014 - 23:13
Joyce Peters:
Hoi Mike en Mik
Mike van harte gefeliciteerd met je moeder. Vanmiddag op visite geweest en lekker bijgekletst met Sharon en Kitty en je moeder natuurlijk.We konden heerlijk in de tuin zitten. Kreeg vandaag ook jullie kaart. Hartstikke leuk.Volgens mij had ik al een tijdje niet gereageerd, maar ik krijg ook geen melding meer via mijn mail dat er een nieuw verslag is. Daarom mijn mailadres weer toegevoegd, want dan heb je tenminste in de gaten dat er weer nieuws van jullie is.Ik heb bijna vakantie en dan ga ik de laatste 3 verslagen lezen en de foto's natuurlijk bekijken.
Richard is jammer genoeg alweer thuis: geen werk en geen sneeuw.Hij heeft wel de kiwi-experience gedaan en veel gezien en gedaan. Wij ( Joost en ik) gaan 10 juli voor 3 weken naar Vietnam. Van noord naar zuid. Hebben er veel zin in.Jullie nog veel plezier de laatste maand en ben benieuwd naar jullie verhalen en foto's.
Groetjes uit Velserbroek ( Kevin woont sinds een week ook in Velserbroek, heeft hier een huis gekocht samen met zijn vriendin) -
15 Juli 2014 - 00:00
Marko:
Wat een mooie verhalen weer zeg.. te gek.
Van al die verslagen kan je wel een compleet gebundeld (reis)boek maken.
Het zal wel minder zijn dat het einde van jullie mooie zuid-amerika reis nu zo'n beetje in zicht komt.
Nog een beetje genoten van het WK?
De eredivisiespelers waren, zonder uitzondering, van een zeer hoog niveau. Totaal niet verwacht.
Maar Duitsland terecht Weltmeister.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
